این بنای عظیم یکی از بناهای مهم تاریخی جهان بشمار می‌رود، بنایی با چند هزارسال قدمت که نشانی اولین تمدن جهان بر کره خاکی را در ایران به مخاطبان می‌دهد. پیشینه تخت‌جمشید یا پرسپولیس، بارها و بارها نقل شده است و افراد در خصوص تعداد کاخ‌ها و ستون‌ها و دیگر خصوصیت‌های عمومی این بنا اطلاعاتی دارند، اما کمتر در خصوص ابعاد هندسی، علت طراحی‌های به‌کار رفته در پله‌ها، عرصه‌ها، تالارها و سمت قرارگرفتن بنا سخن گفته‌اند و شنیده‌ایم.

یکی از سئوالاتی که ممکن است برای هر بیننده ایجاد شود، محل استقرار این بنا، علت عرض زیاد پله‌ها، چرایی طراحی ستون‌ها و سرستون‌ها، نمادهایی که در این بنا به تکرار استفاده شده و دلیل پیش‌بینی کاخ‌ها و سرسراهای مختلف است.

اینکه اشکال طراحی و حجاری شده بر سنگ‌ها نماد چه بوده و چرا سمت و سوی شکل‌ها به جهت‌های مختلف است، کدامیک ایرانی و کدامیک غیرایرانی بوده‌اند و چرا در اشکال زنان کمتر دیده می‌شوند و آنچه که به‌لحاظ معماری این سازه عظیم می‌تواند سئوال باشد.

تخت جمشید حدود 517 سال پیش از میلاد مسیح پایه‌گذاری شده است. البته نمی‌توان تاریخ دقیقی در مورد ایجاد هر یک از بناهای آن داد چرا که برخی از بناها در گذر زمان و توسط پادشاهان مختلف پایه گذاری شده است. البته این احتمال نیز وجود دارد که بنای تخت جمشید یک نقشه بوده که به مرور زمان تکمیل شده زیرا تکمیل ساخت کل بنا توسط هفت پادشاه انجام شده است. این بناها در زمینی به مساحت 128 هزار مترمربع بنا شده که مجموعه تخت جشید شامل 20 نقطه است و همه آنها کاخ نیست.

مجموعه تخت جمشید شامل هفت کاخ (تالار)، نقوش برجسته، پلکانها،‌ ستونها، ‌و دو آرامگاه سنگی است. جمعا بیش از سه هزار نقش برجسته در ساختمان ها و مقبره های تخت جمشید وجود دارد که به طرز خارق العاده ای هماهنگ می باشند.

اولین نکته مربوط به پله‌های ورودی است که تعداد آنها زیاد و فاصله آنها 10 سانتیمتر است. با توجه به اینکه در آن زمان، بسیاری از کشورها تحت سلطه پادشاهی ایران بوده‌اند، زمانی که قرار بوده برای مراسم‌های مختلف حضور یابند باید به‌گونه‌ای ضمن تاکید بر ابهت پادشاهی، زمینه حفظ نظم و ترتیب را هم فراهم می‌کردند.

پس از آن دروازه ملل قرار گرفته است که درگاه غربی و شرقی دارد. فرشته‌های نگهبانی در آن قسمت وجود دارد که خاص هستند. درگاه شرقی بخش امنیتی است که شامل خیابان 92 متری است.

درگاه جنوبی به کاخ آپادانا می‌رسد. از میان کاخ های تخت جمشید کاخ آپادانا از همه قدیمی تر و باشکوهتر بوده است. ساختن این کاخ به دستور داریوش (521-485 پ.م.) در حدود سال 515 پ.م. آغاز شده و سی سال به طول انجامیده است. این کاخ 3660 متر مربع مساحت دارد. تالار اصلی 36 ستونی (6*6) و در شرق و غرب و شمال دارای ایوانهای 12 ستونی (2*6) است؛ مهمترین نقوش تخت جمشید در پله های ایوان شرقی که گویا در ابتدا ورودی اصلی کاخ بوده حکاکی شده اند. ارتفاع ستون های آپادانا تقریبا بیست متر و بسیار مستحکم بوده؛ به نحوی که تا زمان قاجار هنوز 13 ستون از ستونهایش بر افراشته باقی مانده بود.

این کاخ بیشتر تشریفاتی است و جهت مراسم‌ها از آن استفاده می‌شده است. ارتفاع ستون‌ها در این کاخ زیاد است به حدی که به 25 متر می‌رسد. این ویژگی این کاخ آن را منحصر به فرد کرده و با اینکه یک طبقه بیشتر نیست ارتفاع زیادی را به خود اختصاص داده است. .

این کاخ با هدف برگزاری جشن‌های نوروزی و پذیرش نمایندگان کشورهای وابسته به حضور پادشاه استفاده می‌شده و ته ستونهای ایوان کاخ، گرد ولی ته ستون‌های داخل کاخ مربع شکل است و ایوان‌ها نقش نورپردازی برای کاخ را ایفا می‌کرده.

کاخ‌هایی که در جنوب تخت جمشید ساخته شده در واقع اندرونی و اختصاصی بوده و کاخ‌های شمالی به عنوان مکان‌های عمومی مورد استفاده قرار گرفته لذا کاخ‌های اختصاصی دارای سقف و ستون‌های چوبی بوده است.

در سمت دیگر مجموعه، کاخ هدیش قرار دارد، کاخ با شکوهی که به گواهی کتیبه‌هایش به فرمان خشیارشا ساخته شده است. تا چندی پیش همه مورخان هنر و باستان‌شناسان این کاخ را تمام و کمال ساخته خشیارشا می‌دانستند ولی در1979 دکتَرعلی رضا شاپور شهبازی نبشته‌ای بر بالای چتر خشیارشا منقوش بر جرزی در گوشه شمال شرقی هدیش‌‌ـ که وارونه فرو افتاده بود‌ـ پیدا کرد که در آن به جای خشیارشا، «داریوش شاه» نوشته شده است، یعنی ثابت شد که این کاخ هم به دست داریوش آغاز شده بوده و بر دست پسرش خشیارشا به انجام رسیده است.بیشترین قسمت بناهای تخت جمشید که سالم مانده قسمت‌های سنگی است، حال آنکه اگر بناهای تخت جمشید سالم بود متوجه می‌شدیم که بخش اعظمی از این شهر، خشتی بوده و نه سنگی، به‌طوریکه بررسی‌ها نشان می‌دهد حدود دو سوم بنای تخت‌جمشید تخریب شده و آنچه دیده می‌شود، بخش بسیار کوچکی از این بنای بزرگ است.<

به عنوان مثال ساختمان خرانه تخت‌جمشید در پایین‌ترین قسمت بنا قرار داشته و بیشتر سازه آن نیز چوب و خشت بوده است که به‌همین دلیل اثر اندکی از آن باقی است، یعنی تنها پایه ستون‌ها دیده می‌شود.

بیشترین قسمت بناهای تخت جمشید که سالم مانده قسمت‌های سنگی است، حال آنکه اگر بناهای تخت جمشید سالم بود متوجه می‌شدیم که بخش اعظمی از این شهر، خشتی بوده و نه سنگی، به‌طوریکه بررسی‌ها نشان می‌دهد حدود دو سوم بنای تخت‌جمشید تخریب شده و آنچه دیده می‌شود، بخش بسیار کوچکی از این بنای بزرگ است.<

به عنوان مثال ساختمان خرانه تخت‌جمشید در پایین‌ترین قسمت بنا قرار داشته و بیشتر سازه آن نیز چوب و خشت بوده است که به‌همین دلیل اثر اندکی از آن باقی است، یعنی تنها پایه ستون‌ها دیده می‌شود.